بررسی رابطه بین رشته تحصیلی با وضعیت اشتغال دانش آموختگان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین رشته ‏تحصیلی با اشتغال دانش‏‏‏آموختگان مقطع کارشناسی دانشکده ‏روانشناسی و علوم ‏تربیتی دانشگاه‏ تهران در فاصله سالهای 87- 1380 بود. این پژوهش از نظر نوع، توصیفی- پیمایشی و از نظر روش از نوع همبستگی است. جامعه‏ آماری(904 نفر) شامل همه دانش‏‏آموختگان دانشکده ‏روانشناسی و علوم‏تربیتی دانشگاه ‏تهران در شش رشته آموزش کودکان‏ استثنایی، تکنولوژی ‏آموزشی، روانشناسی‏ بالینی، کتابداری و اطلاع‏رسانی، مدیریت و برنامه‏ریزی ‏آموزشی و مشاوره بود که طی سالهای 1380 تا 1387 دانش آموخته شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 136 نفر تعیین و به روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با نظر استادان و کارشناسان تأیید و پایایی آن نیز از طریق آزمون بازآزمایی (98/0) سنجیده شد. داده‏ها با استفاده از آزمون خی‏دو، یومان ویتنی، ویلکاکسون و تی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین رشته تحصیلی ، اشتغال و تناسب شغلی ارتباط معنا‏داری وجود دارد؛ بدین معنا که در رشته‏‏هایی مثل روانشناسی بالینی، مشاوره، کتابداری و کودکان استثنایی وضعیت اشتغال و تناسب شغلی بهتر از رشته‏های دیگر است. اما در خصوص رشته‏هایی مثل تکنولوژی‏ آموزشی و مدیریت‏ آموزشی وضعیت اشتغال و تناسب شغلی نامطلوب است. رابطه بین میانگین تحصیلی و نوع اشتغال با رشته تحصیلی معنا‏دار نبود.